Symptomen en diagnose^7,8

SYMPTOMEN

Als u een overactieve blaas (OAB) hebt, kunt u een frequente, intense en dringende aandrang om te plassen ervaren. In sommige gevallen is het zo plotseling dat je moeite hebt om op tijd naar het toilet te gaan.

OAB wordt veroorzaakt door onwillekeurige blaascontracties en wordt gekenmerkt door een groep van vier symptomen:

Aandrang

Frequentie

Nycturie

Urge-incontinentie

Het meest voorkomende symptoom van een overactieve blaas is aandrang tot urineren, wat een plotselinge en overtuigende behoefte is om te plassen, die moeilijk op te houden is. Aandrang kan optreden met per ongeluk lekken, vaak "natte OAB" of zonder per ongeluk lekken, vaak "droge OAB" genoemd.

In het ideale geval kunt u 3-4 uur lang uw urine ophouden.⁹ Als u echter merkt dat u vaker naar het toilet gaat, hebt u mogelijk OAB. Uw blaas kan extreem vol aanvoelen, maar u hoeft maar een beetje te plassen. Soms kan het voelen alsof uw blaas niet volledig geleegd is. Het is mogelijk om de frequentie van uw toiletbezoeken te controleren door een plasdagboek bij te houden waarin u uw plasgedrag kunt noteren.

Mensen met blaasproblemen kunnen nachtelijke symptomen hebben die kunnen wijzen op nycturie. Nycturie wordt gedefinieerd als twee of meer keer per nacht wakker worden om te plassen. De meeste mensen kunnen 6-8 uur slapen zonder te moeten plassen. Nycturie kan zeer storend zijn en leiden tot een slechte slaapkwaliteit, wat overdag kan doorwerken.

OAB kan gepaard gaan met symptomen van urine-aandrangincontinentie. Dit gebeurt omdat het gevoel dat u uw blaas moet legen zo overweldigend is dat er mogelijk per ongeluk urine verloren gaat voordat u het toilet bereikt. Bij aandrangincontinentie kunnen kleine of grote hoeveelheden urine onvrijwillig naar buiten komen. Het dragen van maandverband is vaak niet voldoende om met de grote hoeveelheden urine om te gaan en het kan nodig zijn om vaak kleding te verwisselen. Er worden vaak activiteiten gepland rond de beschikbaarheid van wc's en sommige mensen kunnen sociale activiteiten buitenshuis beperken omdat ze bang zijn dat ze urine verliezen.

HULP KRIJGEN

OAB kan uw wereld op zijn kop zetten, maar kan met de juiste behandeling worden beheerd. U moet de eerste stap nemen om uw huisarts te benaderen om te bepalen of de symptomen die u ervaart het gevolg zijn van een overactieve blaas of een andere aandoening, en om te beslissen welke behandeling het beste is.

DIAGNOSE

Misschien schaamt u zich om een dergelijke persoonlijke kwestie met uw arts te bespreken, maar het is de moeite waard om die stap te zetten en hulp te zoeken, vooral als uw symptomen uw dagelijkse activiteiten verstoren. De diagnose ‘overactieve blaas' (OAB) wordt voornamelijk gesteld op basis van de tekenen en symptomen van de patiënt en door andere mogelijke oorzaken uit te sluiten, zoals een infectie. Hoe meer informatie u voor de arts hebt over uw symptomen, des te eenvoudiger het zal zijn om een diagnose te stellen.

U kan worden gevraagd om vragen te beantwoorden over patronen van urineren; dagelijkse vochtinname; als u geneesmiddelen en/of supplementen gebruikt die mogelijk bijdragen aan uw probleem en om eventuele belangrijke medische aandoeningen die u heeft te bespreken. Uw arts kan ook met u praten over de ernst van het probleem, of dit ongemak of gêne veroorzaakt, en kan u mogelijk voorstellen om een plasdagboek bij te houden dat uw toiletbezoeken registreert. Een plasdagboek is beschikbaar om te downloaden in onze sectie downloads.

De arts kan ook een urineonderzoek uitvoeren. Dit is een eenvoudige test waarmee de oorzaak van de symptomen kan worden achterhaald door een urinemonster te controleren op glucose, bloed of infectie.

Bij een minderheid van de mensen kan verwijzing naar een andere arts nodig zijn voor verdere onderzoeken. Dit kan urodynamisch onderzoek omvatten, dat meestal poliklinisch wordt uitgevoerd in een ziekenhuis. Urodynamisch¹⁰ onderzoek kan het meten van de druk in de blaas inhouden terwijl de blaas wordt gevuld. Het kan het vermogen van de blaas om urine vast te houden en gestaag en volledig te legen beoordelen, en ook of de blaas onwillekeurige samentrekkingen heeft die urineverlies veroorzaken.